Haftasonu arkadaşlarımızın Sapanca'daki evindeydik.. Kırkpınar beldesinde,harika bir dağ manzarası, yemyeşil bahçelerin içinde, 2 yaşında Ada ve 2,5 yaşında Eren ile.. Çok güzel ama bir o kadar da yorucu.. Bu yaşlarda çocuklar birlikte oynamayı daha henüz keşfetmemiş oluyorlar. Eren biraz okulun da getirdiği yan eğitim ile daha bir durulmuş, eşyalarını paylaşmayı öğrenmiş "ben büyüdüm, kocaman oldum" eda ve nidalarıyla dolaşıyor. Bizim Ada' mız ise "herşey benim, her yer benim, istediğimi yaparım, yapmazsanız ağlarım" edasıyla ortalıklarda. Çoğu kez de istediği olmadığı için sürekli kapı gıcırtısı gibi bir sesle mızırdanmakta.. Çocukla tatil yorgunluk der annem. Hakikaten esasında "dinlendik" dersek yalan olur, ama hep birlikte, İstanbul'un karmaşasından uzakta, keyifli bir haftasonu geçirdiğimiz bir gerçek. En azından ufaklıklar bir arada oldular, onları seyretmek yeter :))1,5 günlük bie olsa giderken ne çok eşya götürdük tanrım... Araba tepeleme dolu, çantalar patlayacak, ve yine de unuttuğumuz şeyler var.. En önemlisi güneş kremi.. Siz siz olun listesiz yola çıkmayın, kısa bir zaman dilimi de olsa çocukların çok detayı var, şanslıydık yakın yaştalar, herşey ortak olabilir, en azından çocuklu ev, unutulanın benzeri vardı..Bizi ağırladığın için teşekkürler Eren :))
