24 Ekim 2007

New Jersey anıları




Melina ve Seda ile Cheese Cake Factory'de...


Melina ve Sedaya o güzel gün için tekrar teşekkürler, gönül isterdi daha çok zaman geçirelim ama saatler kısıtlı, yine de hayatımda yediğim en büyük ve en lezzetli hamburgerin keyfi bir başkaydı...

22 Ekim 2007

Anne New York'tan Döndü :))

Evet, zaman hızlı geçti ve ben döndüm.
Oğlum kapıda beni bekliyordu, çok güzel bir duygu, ne kadar özlediğimi anlatamam. Ama sanırım bu arayı baba onunla olduğu için daha hasarsız atlattık... Bu sabah okula gitmek biraz zor oldu... bir de sürekli "annem yapsın" olarak dolaşıyoruz o kadar :))
Herkese tekrar merhaba..
Kızlars NewYork tatili için hepinize teşekkürler. Siz olmasaydınız böyle güzel geçmezdi, dolu dolu 1 haftayı birlikte geçridik, size alışmışım, sabah kahvaltıda gözlerim sizi aradı... Banucum, bu satırları okursan, bil ki sensiz NY hiç olmazdı, bu şans için sana ayrıca yüzlerce thanks :)) Seni bekliyoruz....
Bendeki ilk fotolar burda, Handecim ve Elifcim, sizinkileri de bekliyorum ....

4 Ekim 2007

İşe gidiyor olmak ..

Hangisi zor acaba, işe gidiyor olmak mı yoksa evde kalmak mı??
Doğrusu bir süredir Ada ile yaşadığımız sorun bu: "anne işe gitme, baba gitsin" diyor. Nasıl da ve nerden aklı erip de daha 2,5 yaşında olmayan velet bunu söylüyo bilemiyorum, mutlaka bir yerlerden bilgi bombardımanı , duyuyor. Her sabah abla gelince bir kıyamet, "gelmesin".. Soruyoruz, "ben işe gidince abla sana bakıcak o olmazsa sana kim bakar", Ada cevap veriyor "sen bak"..Çok kolay ve basit bir denklem değil mi?? Kahvaltıyı veririken abla gelip de eğer ben hazırlanmak için kalkarsam, daha da büyük bir tiyatro oynanıyor.. O nedenle bu aralar benim mesai 10 da başlaıyor.Mümkün olduğunca biraz zaman ayırıyorum Adaya ve ondan sonra zor da olsa bir ayrılık faslı yaşıyorum.. Asansöre binince ne kadar kötü olduğumu anlatamam ama sanırım bu tüm işe giden annelerin hissettiği ortak bir duygudur. Şİmdi okul faslı başladı, gidinceye kadar bize kök söktürüyor, gitmeyelim, giyinmeyel,m v.s. Biz de artık söylemiyoruz, hep birlikte çıkıcaz diyoruz ve hazırlık başlıyor.. Okula girince , arkasını dönüp bana bakmıyor bile, çok komik değil mi? Hadi güle güle ben gidiyorum filan yok... Ama evden anne işe çıkarken oynanan dram sahnelemeye değer...Fakat okula gidiyor olmak bana da iyi geliyor, oradaki uzman kişilerle sohbet etme ve fikir alma şansım oluyor ki gerçekten beni çok rahatlatıyor... Bir üçüncü ve profesyonel göz her zaman lazım...

1 Ekim 2007

Hoşgeldin Ramazan , İftar Daveti




Sevgili Ayşen teyzecim, bizi iftara davet etti, harika bir sofra her zamanki gibi, dört dörtlük..."Biz bizeyiz, valla bişey yapmıycam" la başlayan ama donanmış bir sofra.. teşekkür ederiz.. İtalyan aileleri gibi, çoluk çocuk dizildik :)) Allah artırsın soframızın bereketini, sağlık sıhhat versin hepimize :))

Okullu Olduk :))))

Ada bugün oyun okuluna başladı...
İlk günümüz heyecandan fotoğraf çekmeyi unuttuk, ne yapacak, nereye gidecek filan derken o gitti bile ablanın elinden tutup, sanırım çok eğlendi, ama bir o kadar da heyecanlıydı... ben onu beklemeden ayrıldım, çünkü eğer onu götürüp getirmeme alışır ise bu sefer "annenin başka işi yok, buna vakit buluyor, o zaman işe de gitmesin" mantığı oluşabilir dediler. Ben onları dinledim, kapıda bye bye yaptık, öğretmenin elinden tutup içeri girdi kuzum ve ben kahvemi içip biraz bekeldim, baktık ki ses seda yok, uyumda sorun yok, ben işime geldim. Sonradan öüğrendiğim kadarıyla ders bitinceye kadar gayet uyumlu oturmuş ve sonra ablası ile birlikte eve dönmüşler...
Eveeet bir yeni fasıl başlıyor hayatımızda ....