Bir yemek nasıl kabusa dönüşür... 2,5 yaşındaki Ada henüz büyümedi tabii ama biz onu adam yerine koyuyoruz ve programı şaşarsa neler olabilir hiç düşünmedik. Esasında fotoğraftan da görüldüğü gibi gözlerini ovmakla meşgul Ada cım bir de arkadaşı , hayran olduğu abisi gidince dünyayı bize dar etti....Bu gülümseyen suratlar yerini sinirden şişmiş suratlara bıraktı. Esasında sinir de değil de hissettiğim çaresizlik daha doğru bir kelime...Ne yapacağını bilememe, ikna çabalarının boş olması ve hiçbir alternatif bulamamanın getirdiği "napıcaz biz şimdi" halleri v.s. Açıkcası, öncelikle daha küçük olduklarını kabul edip onların programlarını şaşırtmamaya çalışmakta fayda var, sanırım 3 yaşına kadar bu böyle. Sonrasında da bir arkadaş ve bol oyuncak böyle yerlerde süper çözüm... Maalesef Yiğitcim gidince, "Benim arkadaşım eve gitti ben de gidicem" gibi basit ve saf bir yaklaşımı oldu Adanın. Ama anne ve baba o arada yemeklerini yemeğe ve sohbet etmeye çalışıyorlardı.. Ders 1 Herşey bir arada olmuyormuş :((
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder